وصیتنامه ابراهیم آل اسحاق پس از چهل سال رنج و مبارزه و شناخت و شورش علیه سه مکتب ارتجاعی
ابراهیم ال اسحاق زندانی سیاسی زندانهای شاه بود از سال 1357تا سالهای 1375از اعضای برجسته سازمان مجاهدین و بعد عضو شورای ملی مقاومت بود. ابراهیم ال اسحاق سرانجام سنگینی بار ولایت مطلقه در سازمان مجاهدین را تحمل ننمود و از زیر سلطه ولایت خارج شد. او در سال 2010 پس از جدالی سنگین با بیماری پس از عمری شصت ساله که حدود چهل سال ان در زندان و بیابان و تبعیدو جدال با سه روش و مکتب دچار انحطاط شده، شاه خمینی و رجوی، در هلنددر گذشت به جوار حق و برادران شهیدش رفتبه نام دوست که شعله ایمانش همواره در قلبم فروزان بود
به زودی از این دنیا خواهم رفت، این را شش های از کار افتاده ام می گویند و دستگاه 24 ساعته تنفس، شمارش معکوس را آغاز کرده است. ایمان دارم که دنیای تازه ای در انتظارم هست و از پر کشیدن به سمت آن خرسندم.
اگر دریغی باشد، بیشتر مربوط است به تنها گذاشتن یکی از زیباترین و پرارج ترین مخلوقات آفرینش یعنی همسر عزیزم فرح (و البته دلبندانم مهشید و گلشید). بزرگترین برد زندگیم بودن در کنار او بود که به زندگی و خانواده کوچک ما در غربت، عشق و محبت و دانائی بخشید. بخصوص که در این چند ساله بیماری لاعلاجم همچون شمعی عاشق ذوب شد تا من چند صباحی بیشتر دوام بیاورم. امیدوارم که این تندیس مهر و وفا از آن چنان سلامتی برخوردار باشد که به هدف های والا و انسانی اش برای کمک های نوع دوستانه به بیماران لاعلاج و محتاج در ایران دست یابد. به دو دختر عزیز و مهربانم سفارش می کنم که در کنار زندگی خصوصی خود، او را نیز زیاد تنها نگذراند.
سفارشم به برادران و خواهران گرامی و عزیزم که سی سال آرزوی دیدارشان را داشتم، این است که خوش خلقی، مهرورزی، نوعدوستی و صله رحم به ارث مانده از پدر و مادر خوش قلب و مهربانمان را در خود و فرزندانشان زنده نگاه دارند.
برای اهدای اندامم به بیماران محتاج، فرم پر کرده ام، البته اگر تا آن روز، "ای.ال.اس" چیز به درد بخوری باقی گذاشته باشد! (اگر دستانم را نگرفته بود، ترجیح می دادم وصیتنامه ام، به صورت دستنوشته باشد).
هر نوشته چاپ شده یا نشده ای که از من باقی مانده، اختیار تصمیم گیری درباره آنها تماما با همسرم فرح شریعت است.
چه دیر به این تجربه رسیدم که :
مدیریت کردن آگاهانه و آزادانه اراده و اختیار خویش، بزرگترین موهبت برای انسان است
اگر فعالیت تشکیلاتی سنتی وبسته، فردیت و هویت شخصی انسان را نفی و تحقیر و قالبریزی کند، حرام است
صداقت بدون خردورزی میتواند سر از ضلالت دربیاورد
آزادگی در گرو یگانگی در درون و صراحت در بیرون است؛
ایدئولوژی و هر چیز ایدئولوژیک میتواند به مثابه قفل و زنجیری طلایی، آزاداندیشی انسان را محبوس کند
آرمانخواهی ایده آلیستی میتواند یک مبارز را از وظیفه روز میهنی و انسانیش بازدارد؛
برای استقرار آزادی و عدالت اجتماعی، تلاش صبورانه برای تغییرات تدریجی، شاقتر و مثمرثمرتر از مبارزه عجولانه "انقلابی" و رمانتیک پرهزینه و بی نتیجه است ؛ وهر حرکتی تحت عنوان رادیکالیسم انقلابی الزاما از مشروعیت وحقانیت ملی و مردمی برخوردار نیست، بخصوص جایی که جان هزاران انسان در میان باشد.
برای همه فامیل عزیز و نیز دوستان نازنینم – که بویژه در این دوران بیماری، همراه و همدرد ما بودند و تورج عزیز که در این مدت از هیچ مراقبتی از من دریغ نورزید - آرزوی سلامتی ، بهروزی و شادکامی دارم.
برای فرح عزیزم جمله محبوب همیشگی ام را به یادگار می گذارم و می روم : "دوستت دارم".
محمد ابراهیم آل اسحاق - یکشنبه سوم مرداد 89 (25 ژوییه 2010)
منبع : وبلاگ یادواره ابراهیم آل اسحاق
http://yadnamehomid.blogspot.com/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر